درمان با ارتودنسی نامرئی، یک رویکرد نوین در حوزه اصلاح ناهنجاری‌های دندانی و فکی است که تحولی بزرگ برای بزرگسالان و نوجوانانی ایجاد کرده است که به دلیل نگرانی‌های زیبایی‌شناختی از درمان‌های سنتی صرف نظر می‌کردند. درک اینکه ارتودنسی نامرئی (که اغلب به الاینرهای شفاف، براکت‌های سرامیکی و لینگوال تقسیم می‌شود) برای کدام نوع از مشکلات دندانی مناسب است، یکی از الزامات قبل از درمان است. این گزارش با رویکردی دقیق، به بررسی ناهنجاری‌های قابل درمان و محدودیت‌های این روش می‌پردازد.
ارتودنسی نامرئی چیست؟
ارتودنسی نامرئی به فرآیندی درمانی اطلاق می‌شود که هدف آن اصلاح انحرافات دندانی و اختلالات فکی است، با این تفاوت که برخلاف متدهای ثابت فلزی کلاسیک، کمترین میزان جلب توجه را در ظاهر فرد ایجاد می‌کند. این رویکرد، به ویژه با معرفی فناوری‌هایی مانند الاینرهای شفاف (Invisalign)، به گزینه‌ای پرطرفدار در میان افرادی تبدیل شده که در پی بهبود لبخند خود هستند. توانایی این روش در ترکیب کارایی مکانیکی با ملاحظات زیبایی، آن را به یک راه‌حل جدید تبدیل کرده است.
تعریف اینویزیلاین و الاینرهای شفاف (Invisalign)
الاینرهای شفاف پلاک‌های پلاستیکی نازک و متحرکی هستند که به صورت کاملاً سفارشی برای هر بیمار طراحی و ساخته می‌شوند. این پلاک‌ها با اعمال فشار ملایم و کنترل شده بر روی دندان‌ها، آن‌ها را به تدریج به موقعیت صحیح هدایت می‌کنند. این سیستم که مبتنی بر فناوری‌های پیشرفته CAD/CAM است، در مجموعه‌ای از پلاک‌ها (معمولاً ۲۰ تا ۳۰ پلاک) ارائه می‌شود که بیمار موظف است هر دو هفته یکبار آن‌ها را تعویض کند.
مزیت‌های زیبایی‌شناختی و تأثیر آن بر زندگی اجتماعی بیمار
یکی از مهم‌ترین انگیزه‌های انتخاب ارتودنسی نامرئی، مزیت زیبایی‌شناختی آن است. پلاک‌های شفاف به گونه‌ای طراحی شده‌اند که تقریباً دیده نمی‌شوند، ویژگی‌ای که در حفظ اعتمادبه‌نفس افراد، به ویژه در موقعیت‌های اجتماعی و کاری، نقش حیاتی ایفا می‌کند. از منظر سلامت روانی، این جنبه حیاتی است؛ زیرا مال‌اکلوژن می‌تواند بر عزت نفس فرد تأثیر بگذارد. علاوه بر این، متحرک بودن این الاینرها به بیمار این امکان را می‌دهد که آن‌ها را هنگام غذا خوردن و مسواک زدن خارج کند، که این امر به نوبه خود رعایت کامل بهداشت دهان و دندان را نسبت به بریس‌های ثابت تسهیل می‌نماید.
انواع روش‌های ارتودنسی نامرئی
مفهوم “ارتودنسی نامرئی” یک چتر واژگانی گسترده است که سه روش اصلی درمان را شامل می‌شود. این سه روش (الاینر، لینگوال و سرامیکی) در نوع مکانیسم و دامنه درمانی که می‌توانند پوشش دهند، متفاوت هستند.
الاینرهای شفاف (Clear Aligners)
این روش متحرک که به آن ارتودنسی بدون سیم نیز گفته می‌شود، برای ناهنجاری‌های دندانی خفیف تا متوسط طراحی شده است. الاینرها از نوعی پلاستیک مقاوم و سفارشی ساخته شده و فشار کنترل‌شده‌ای به دندان‌ها وارد می‌کنند. اگرچه این روش بیشترین راحتی و زیبایی را دارد، اما برای حرکات پیچیده و گسترده دندانی یا ناهنجاری‌های شدید فکی ممکن است مناسب نباشد، که این موضوع توسط متخصص ارتودنسی با دقت بررسی می‌شود.
ارتودنسی لینگوال (Lingual)
در ارتودنسی لینگوال، براکت‌ها و سیم‌های ارتودنسی به جای سطح جلویی، به سطح داخلی (پشت) دندان‌ها متصل می‌شوند. این سیستم نامرئی‌ترین روش ثابت است و از آنجایی که براکت‌های آن ثابت هستند، قدرت مکانیکی بالایی برای اصلاح ناهنجاری‌های متوسط تا شدید دارد. براکت‌های لینگوال دقت و کارایی بالایی دارند و در موارد بسیاری می‌توانند حرکات پیچیده‌ای را انجام دهند که الاینرهای متحرک قادر به اجرای آن‌ها نیستند.
ارتودنسی سرامیکی (Ceramic Braces)
ارتودنسی سرامیکی از نظر مکانیسم مانند ارتودنسی ثابت فلزی عمل می‌کند، با این تفاوت که براکت‌های آن از مواد سرامیکی همرنگ دندان ساخته شده‌اند. این روش درمانی، سطح زیبایی بالایی را نسبت به روش فلزی ارائه می‌دهد و برای اصلاح ناهنجاری‌های متوسط تا شدید، به ویژه زمانی که نیاز به نیروی ثابت و کنترل شده باشد، مناسب است. با این حال، معایبی نیز دارد؛ از جمله شکنندگی بیشتر در مقایسه با براکت‌های فلزی و احتمال تغییر رنگ نگین‌ها در صورت عدم رعایت بهداشت یا مصرف غذاهای رنگی.
مقایسه انواع ارتودنسی نامرئی و محدوده کاربرد آن‌ها
| نوع ارتودنسی | درجه ناهنجاری مناسب | مزیت اصلی | محدودیت کلیدی | وضعیت جابجایی |
| الاینرهای شفاف (Invisalign) | خفیف تا متوسط | متحرک، زیبایی حداکثری | نیاز به تعهد بالا (۲۰ تا ۲۲ ساعت)، محدودیت در حرکات پیچیده | متحرک |
| ارتودنسی لینگوال (پشت دندانی) | متوسط تا شدید | نامرئی بودن مطلق، قدرت ثابت | دشواری در بهداشت و گفتار اولیه، هزینه بالا | ثابت |
| ارتودنسی سرامیکی | متوسط تا شدید | زیبایی بالا، ثبات بریس ثابت | احتمال تغییر رنگ براکت‌ها، شکنندگی بیشتر | ثابت |
کاندیدای ارتودنسی نامرئی؛ کدام ناهنجاری‌های دندانی با ارتودنسی نامرئی درمان می‌شوند؟
ناهنجاری های دندانی را مانند کج بودن دندان ها اغلب با روش های ارتودنسی نامرئی میتوان بهبود بخشید که در ادامه انواع کلاس های مال اکلوژن را برای این مدل ارتودنسی بررسی می کنیم.
درمان بهم ریختگی خفیف تا متوسط دندان‌ها (Mild to Moderate Crowding)
یکی از شایع‌ترین مشکلات دندانی، بهم ریختگی(Crowding) است که به معنای کمبود فضای کافی برای قرارگیری منظم دندان‌ها در قوس فکی است. الاینرهای شفاف برای اصلاح بهم ریختگیهای خفیف تا متوسط، به ویژه در مواردی که نیاز به حرکات گسترده دندانی یا کشیدن دندان‌های دائمی نباشد، بسیار مؤثر عمل می‌کنند. این شرایط اغلب در زیرمجموعه مال‌اکلوژن نوع اول (Class I Malocclusion) قرار می‌گیرد.
رفع فاصله بین دندان‌ها (Diastema) و شکاف‌های جزئی
وجود فاصله بین دندان‌ها، که به آن دیاستما گفته می‌شود، از دیگر ناهنجاری‌هایی است که با الاینرهای شفاف به خوبی قابل درمان است. این روش به متخصص اجازه می‌دهد تا با اعمال نیروی دقیق، شکاف‌های جزئی یا فاصله زیاد بین دندان‌ها را به صورت مؤثر و در مدت زمان نسبتاً کوتاهی ببندد. الاینرها ابزاری عالی برای اصلاح این مشکلات رایج به شمار می‌روند.
اصلاح مال‌اکلوژن نوع اول (Class I Malocclusion)
مال‌اکلوژن نوع اول، رایج‌ترین ناهماهنگی دندانی است که در آن بایت (روی هم قرارگیری فک‌ها) در حالت کلی طبیعی است، اما خود دندان‌ها دچار ناهماهنگی‌هایی نظیر بهم ریختگی، چرخش یا فاصله هستند. ارتودنسی نامرئی، به ویژه الاینرهای شفاف، جایگزینی غیرقابل توجه و عالی برای بریس‌های سنتی در درمان این سطح از ناهنجاری‌ها محسوب می‌شوند.
تصحیح مشکلات جزئی بایت مانند دیپ بایت (Deep Bite) و کراس بایت (Crossbite)
علاوه بر ناهماهنگی‌های فردی دندان، ارتودنسی نامرئی قادر به تصحیح برخی از مشکلات جزئی بایت نیز هست. این شامل مواردی نظیر دیپ بایت (پوشش بیش از حد دندان‌های پایین توسط دندان‌های بالا) و کراس بایت‌های ملایم می‌شود. توانایی این سیستم در انجام حرکات پیچیده‌تر با استفاده از اتچمنت‌ها (Attachments)، دامنه کاربرد آن را برای این نوع تصحیحات بایت افزایش می‌دهد.
موارد عود و جابجایی جزئی پس از درمان‌های قبلی
بسیاری از بزرگسالان به دلیل عود (Relapse) جزئی دندان‌هایشان پس از اتمام دوره ارتودنسی ثابت در سال‌های قبل، به دنبال درمان نامرئی هستند. الاینرهای شفاف به عنوان یک راه‌حل محتاطانه و سریع، برای اصلاح مجدد جابجایی‌های جزئی دندان‌ها پس از برداشتن بریس‌های ثابت قبلی، بسیار مؤثر و محبوب می‌باشند.
محدودیت‌ها و مواردی که ارتودنسی نامرئی برای آن‌ها مناسب نیست
در حالی که الاینرهای شفاف برای بسیاری از بیماران مناسب هستند، این روش، درمان جامعی برای همه نیست. متخصصان توصیه می‌کنند که در موارد پیچیده، باید به روش‌هایی با کنترل نیروی قوی‌تر یا جراحی متوسل شد. در ادامه مواردی که مناسب نیست عنوان و توضیح داده می شوند.
ناهنجاری‌های شدید دندانی (Severe Malocclusions)
افرادی که دارای ناهنجاری‌های دندانی بسیار شدید هستند، اغلب کاندیدای مناسبی برای الاینرهای شفاف نیستند. در این موارد، که نیاز به حرکات دندانی گسترده و پیچیده (مانند کشیدن دندان یا حرکات ریشه‌ای) وجود دارد، معمولاً ارتودنسی ثابت سنتی یا لینگوال، به دلیل توانایی در اعمال نیروی کنترل‌شده بهتر و مستمر، ترجیح داده می‌شوند.
ناهنجاری‌های اسکلتی فکی نیازمند جراحی (Skeletal Discrepancies)
ناهنجاری‌های فکی شدید که منشأ اسکلتی دارند (مانند مال‌اکلوژن‌های کلاس II یا III شدید)، اغلب نیازمند ترکیبی از درمان ارتودنسی و جراحی فک (ارتوسرجری) هستند. در این شرایط، الاینرهای شفاف به تنهایی نمی‌توانند اصلاحات مورد نیاز در موقعیت فک‌ها را انجام دهند. تشخیص دقیق ناهماهنگی فکی توسط متخصص ارتودنسی برای انتخاب مسیر درمانی مناسب حیاتی است.
محدودیت در چرخش‌های شدید دندانی (Severe Rotations)
برخی از حرکات دندانی، به ویژه چرخش‌های شدید دندان‌های خلفی (عقبی)، ممکن است با پلاک‌های شفاف به طور کامل قابل اجرا نباشد. اگرچه اتچمنت‌ها تا حد زیادی کارایی الاینرها را افزایش می‌دهند، اما در موارد بسیار پیچیده، نیروی وارده توسط براکت و سیم ثابت برای دستیابی به نتیجه نهایی ایده‌آل، ضروری‌تر است.
عدم همکاری کافی بیمار (تنها در مورد الاینرهای متحرک)
این یک محدودیت رفتاری و نه فنی است، اما بزرگترین عامل شکست در درمان با الاینرهای متحرک به شمار می‌رود. الاینرهای شفاف باید حداقل ۲۰ تا ۲۲ ساعت در روز استفاده شوند. اگر بیمار نتواند این تعهد حیاتی را رعایت کند، درمان به تأخیر می‌افتد یا با شکست مواجه می‌شود. این وابستگی کامل به عامل انسانی، ریسک اصلی این روش در مقایسه با روش‌های ثابت (لینگوال و سرامیکی) است.
نقش الاینرها در تصحیح فک
دنیای ارتودنسی با نوآوری‌های مداوم، مرزهای درمان را جابجا می‌کند. معرفی ویژگی‌های جدید مانند Mandibular Advancement (MA) در سیستم‌های الاینر، نشان‌دهنده یک پیشرفت در حوزه درمان‌های نامرئی است. این تکنولوژی، توانایی الاینرها را از صرفاً حرکت دندان‌ها به سمت اصلاح مشکلات اسکلتی خفیف تا متوسط فکی در بیماران در حال رشد گسترش داده و پاسخگویی به نیت جستجوی تخصصی را فراهم می‌کند.
اصلاح کلاس II (اوربایت شدید) در نوجوانان با استفاده از بال‌های دقیق
ویژگی Mandibular Advancement در الاینرهای اینویزیلاین، به طور خاص برای درمان مال‌اکلوژن‌های کلاس II (که به عنوان اوربایت شدید شناخته می‌شود) در نوجوانان در حال رشد طراحی شده است. این سیستم از بال‌های دقیقی (Precision Wings) استفاده می‌کند که از مواد خاصی ساخته شده و در ناحیه بین پرمولرها و مولرها قرار می‌گیرند. هنگام گاز گرفتن، این بال‌ها با هم درگیر شده و فک پایین (Mandible) را به آرامی و تدریجاً به سمت جلو هل می‌دهند، دقیقاً مانند دستگاه‌های ارتوپدی سنتی، اما بدون نیاز به سخت‌افزار فلزی اضافی.
نحوه عملکرد ویژگی Mandibular Advancement در پلاک‌های اینویزیلاین
درمان با این تکنولوژی به صورت همزمان هم دندان‌ها را صاف می‌کند و هم فک پایین را به جلو هدایت می‌نماید. جابجایی فک معمولاً در مراحل ۲ میلی‌متری برنامه‌ریزی می‌شود تا ناهماهنگی فکی برطرف شده و قوس دندانی هماهنگ شود. این رویکرد جدید، راحتی بیشتری برای بیماران فراهم می‌کند و نیاز به استفاده از وسایل ثابت و حجیم کلاسیک (مانند Herbst یا Twin Block) را از بین میبرد.
مراحل دیجیتالی ساخت و اجرای درمان
فرآیند تولید الاینرهای شفاف، یک شاهکار تکنولوژیک مبتنی بر CAD/CAM است که تخصص بالایی را در طراحی و ساخت می‌طلبد. در ادامه به بررسی این موارد می پردازیم:
اسکن داخل دهانی دیجیتال و مدل‌سازی سه‌بعدی (Intraoral Scan)
نقطه شروع درمان نامرئی، تهیه یک اسکن دیجیتال سه‌بعدی دقیق از دهان و دندان‌های بیمار است. این اسکن (که جایگزین قالب‌گیری سنتی شده) اطلاعات جامعی از وضعیت ناهنجاری را فراهم می‌کند و برای طراحی برنامه‌ریزی‌شده درمان حیاتی است. دقت این اسکن‌ها، مبنای اصلی برای تولید الاینرهای سفارشی در مراحل بعدی خواهد بود.
طراحی درمان و برنامه‌ریزی حرکت دندان‌ها (Digital Treatment Planning)
پس از اسکن، تیم تخصصی (شامل ارتودنتیست، دندانپزشک و تکنسین‌های مجرب) طرح درمان را به صورت دیجیتال طراحی می‌کنند. در این مرحله، پروتکل‌های حرکت دندان‌ها به صورت کامپیوتری و گام به گام شبیه‌سازی می‌شوند. طرح‌های نهایی، موقعیت‌های مطلوب دندان‌ها را در هر مرحله از درمان نشان می‌دهند و به فایل‌های دیجیتال STL تبدیل می‌شوند تا برای تولید انبوه قالب‌ها استفاده شوند.
ساخت الاینرها با استفاده از پرینت سه‌بعدی و شکل‌دهی حرارتی (CAD/CAM)
فایل‌های STL به دستگاه‌های چاپ سه‌بعدی وارد می‌شوند تا مدل‌های سه‌بعدی جامد (قالب‌های رزینی دندان‌های بیمار در مراحل مختلف حرکت) چاپ شوند. سپس، الاینرهای شفاف واقعی با استفاده از فرآیند شکل‌دهی حرارتی (Thermoforming) تولید می‌شوند؛ در این روش، فیلم‌های پلی اورتان ترموپلاستیک روی این قالب‌های رزینی با حرارت شکل داده می‌شوند. راحتی و دوام الاینر به طور مستقیم به کیفیت این مواد و دقت فرآیند ساخت بستگی دارد. پس از شکل‌دهی، الاینرها تحت علامت‌گذاری لیزری برای اهداف ردیابی و تضمین کیفیت، و سپس پیرایش و صیقل‌کاری قرار می‌گیرند تا صافی سطح برای استفاده راحت تضمین شود.
نقش اتچمنت‌ها (Attachments) در افزایش کارایی الاینرها
در بسیاری از موارد، برای اعمال نیروی دقیق‌تر و امکان انجام حرکات پیچیده‌تر، متخصص ارتودنسی از پروتزهای کوچک و همرنگ دندان به نام اتچمنت (Attachments) استفاده می‌کند. این اتچمنت‌ها که بر روی سطح دندان نصب می‌شوند، به الاینرها کمک می‌کنند تا کنترل بهتری بر روی حرکت دندان داشته باشند و درمان‌هایی را امکان‌پذیر سازند که پلاک شفاف به تنهایی قادر به انجام آن‌ها نیست.
مراقبت‌های پس از ارتودنسی نامرئی و طول دوره درمان
درمان موفقیت‌آمیز به عوامل متعددی از جمله نوع روش، شدت ناهنجاری و همکاری بیمار بستگی دارد. با ما همراه باشید تا درباره آن بیشتر صحبت کنیم:
مدت زمان متوسط درمان با الاینرهای شفاف چقدر است؟ (وابسته به شدت ناهنجاری)
مدت زمان کلی درمان ارتودنسی نامرئی به شدت به عواملی چون میزان ناهنجاری، سن بیمار و نوع دستگاه انتخابی بستگی دارد. به طور کلی، درمان با الاینرهای شفاف معمولاً کوتاه‌تر از بریس‌های ثابت (سرامیکی یا لینگوال) است و می‌تواند از ۶ ماه تا ۱.۵ سال به طول بیانجامد. در مقابل، روش‌های ثابت نامرئی ممکن است تا ۲۴ ماه یا بیشتر نیاز به درمان داشته باشند، به خصوص در ناهنجاری‌های پیچیده‌تر.
اهمیت استفاده مداوم (۲۰ تا ۲۲ ساعت در روز)
موفقیت در روش الاینر شفاف مستقیماً وابسته به انضباط و تعهد بیمار است. متخصصان تأکید می‌کنند که الاینرها باید به مدت حداقل ۲۰ تا ۲۲ ساعت در شبانه‌روز در دهان باقی بمانند. عدم رعایت این دستورالعمل حیاتی، باعث تأخیر در روند حرکت دندان‌ها شده و نیاز به ساخت الاینرهای اضافی (و افزایش هزینه) را به همراه خواهد داشت، که این امر یک ریسک بزرگ در مقایسه با روش‌های ثابت است.
روش‌های صحیح تمیز کردن و نگهداری از الاینرها
حفظ بهداشت الاینرهای متحرک برای جلوگیری از تجمع باکتری‌ها و تغییر رنگ ضروری است. توصیه می‌شود که الاینرها را با مسواک نرم و خمیر دندان غیرساینده تمیز کرد تا از ایجاد خش و کدر شدن پلاستیک جلوگیری شود. همچنین میتوان از محلول‌هایی مانند آب و صابون آنتی‌باکتریال، آب و سرکه سفید، یا آب و جوش شیرین برای خیساندن دوره‌ای الاینرها استفاده کرد. لازم به ذکر است که هرگز نباید الاینرها را با آب داغ شست، زیرا این کار باعث تاب برداشتن و تغییر شکل پلاستیک و در نتیجه، عدم فیت شدن صحیح روی دندان‌ها می‌شود.
جلوگیری از بازگشت درمان: اهمیت ریتینر (Retainer)
پس از اتمام دوره فعال ارتودنسی، چه با روش نامرئی و چه با روش سنتی، استفاده از نگهدارنده (Retainer) یک مرحله نهایی و ضروری است. نگهدارنده‌ها، که می‌توانند از نوع ثابت (پشت دندان) یا متحرک (مشابه الاینرهای شفاف) باشند، وظیفه تثبیت دندان‌ها در موقعیت جدید را دارند. متخصص ارتودنسی مدت زمان استفاده از ریتینر را تعیین می‌کند؛ این مرحله برای جلوگیری از بازگشت دندان‌ها به موقعیت اولیه و حفظ نتایج بلندمدت درمان، حیاتی است.
هزینه ارتودنسی نامرئی چقدر است؟
هزینه این درمان‌ها به دلیل استفاده از فناوری‌های دیجیتال پیشرفته و مواد سفارشی، معمولاً بالاتر از ارتودنسی ثابت فلزی است.
عوامل اصلی تأثیرگذار بر هزینه نهایی ارتودنسی نامرئی در سال جاری هزینه ارتودنسی نامرئی به طور مستقیم تحت تأثیر چندین عامل تخصصی قرار می‌گیرد:
- شدت مال‌اکلوژن: ناهنجاری‌های شدیدتر، به تعداد الاینرهای بیشتر یا طول درمان طولانی‌تری نیاز دارند، که هزینه را افزایش می‌دهد.
- نوع روش درمانی: هزینه‌ها بین الاینر شفاف، لینگوال و سرامیکی متفاوت است. لینگوال و الاینرهای برندی مانند Invisalign به دلیل پیچیدگی ساخت و تکنولوژی مورد استفاده، اغلب در محدوده بالاتری قرار می‌گیرند.
- تخصص و تجربه متخصص: فاکتورهای مرتبط با متخصص ارتودنسی، تجربه و مهارت او، و موقعیت جغرافیایی کلینیک نیز در تعیین قیمت نهایی نقش دارند.
- تعداد فک‌های مورد درمان: درمان دو فک به طور قابل توجهی گران‌تر از درمان یک فک است.
محدوده تقریبی هزینه ارتودنسی نامرئی (فاکتورهای تاثیرگذار)
| روش نامرئی | محدوده هزینه تقریبی (دو فک) | مناسب‌ترین کاندیدا (بر اساس هزینه/پیچیدگی) | نکته کلیدی |
| الاینر شفاف | ۵۰,۰۰۰,۰۰۰ تا ۱۶۰,۰۰۰,۰۰۰+ تومان | ناهنجاری‌های خفیف تا متوسط | بالاترین سطح زیبایی، نیاز به تعهد بیمار |
| ارتودنسی سرامیکی | ۶۵,۰۰۰,۰۰۰ تا ۹۰,۰۰۰,۰۰۰ تومان | ناهنجاری‌های متوسط تا شدید | زیبایی خوب، قدرت بریس ثابت، احتمال تغییر رنگ |
| ارتودنسی لینگوال | ۵۰,۰۰۰,۰۰۰ تا ۱۰۰,۰۰۰,۰۰۰ تومان | ناهنجاری‌های متوسط تا شدید | نامرئی مطلق، مناسب برای حرکات پیچیده |
نتیجه‌گیری تخصصی: چرا انتخاب روش ارتودنسی نامرئی باید با مشاوره ارتودنتیست متخصص صورت گیرد؟
در نتیجه‌گیری، تأکید بر این اصل ضروری است که ارتودنسی نامرئی یک درمان بسیار سفارشی‌سازی شده است. در حالی که این روش برای طیف گسترده‌ای از ناهنجاری‌های دندانی (به ویژه مال‌اکلوژن نوع اول و مشکلات خفیف تا متوسط شلوغی و فاصله) ایده‌آل است، اما برای ناهنجاری‌های شدید یا اسکلتی، بریس‌های ثابت یا مداخلات جراحی ممکن است راه‌حل مؤثرتری باشند.
تصمیم‌گیری در مورد مناسب بودن درمان نامرئی برای دندان‌های خاص بیمار، باید منحصراً پس از اسکن‌های دیجیتال، طرح‌ریزی درمان کامپیوتری و ارزیابی دقیق توسط یک متخصص ارتودنسی انجام شود. انتخاب صرفاً بر اساس ملاحظات زیبایی یا قیمت می‌تواند منجر به نتایج درمانی نامطلوب یا طولانی شدن فرآیند شود. بنابراین، بهترین توصیه این است که بیمار باید برای تعیین کاندیداتوری دقیق و انتخاب مناسب‌ترین تکنیک (الاینر، لینگوال یا سرامیکی)، حتماً با یک متخصص معتبر مشورت کند تا درمان وی با بالاترین سطح تخصص و مسئولیت آغاز شود.
